Tweelingzussen Jasmijn en Lyla Kok deden mee aan het tv-programma Dragons’ Den met hun oppasplatform Nanny Nina.
Deelname leek hen goed voor de naamsbekendheid, maar tijdens de opnames bleek dat de bedrijfsnaam niet genoemd mag worden in de uitzending.
Ze wisten investeerders Pieter Schoen en Shawn Harris te overtuigen met hun pitch. De onderhandelingen over de exacte voorwaarden van de deal duurden vervolgens nog maanden.
“Wij dachten: wij doen die pitch en hebben geld. Maar dat bleek niet zo simpel. De onderhandelingen kosten een hoop tijd en energie”, aldus Jasmijn Kok.
Er klinkt een luide knal door de tv-studio in Hoofddorp. Luttele tellen later ligt het 7.000 euro kostende vloerkleed met Polynesische patronen bezaaid met kleurige papiersnippers.
De makers van tv-programma Dragons’ Den hadden de tweelingzussen Jasmijn en Lyla Kok vriendelijk verzocht om naast het peperdure, gehuurde tapijt hun confettikanon af te schieten. Maar dat blijkt niet mogelijk zonder uit beeld te lopen. Oeps!
Het is een kleine smet op een verder succesvolle pitch. Drie investeerders willen bij de opnames in december geld steken in het bedrijf van de 28-jarige zussen, oppasplatform Nanny Nina. Toch duurt het daarna nog maanden om de voorwaarden uit te onderhandelen.
“Wij dachten: wij doen die pitch en hebben geld. Maar dat bleek niet zo simpel. De onderhandelingen kosten een hoop tijd en energie”, zegt Jasmijn Kok in een gesprek met Business Insider.
Waarom het zo lang duurde? “In de eerste overeenkomst die wij ontvingen, stonden dingen waar we echt niet achter konden staan. Het is opletten geblazen bij dit soort overeenkomsten met veel juridische termen.”
Bedrijf: Nanny Nina
Wat: Oppasdienst, au-pair- en gastouderbureau
Wie: Jasmijn en Lyla Kok (28)
Gevestigd: Haarlem
Omzet: 400.000 euro in 2019
Van uit de hand gelopen bijbaan naar internationaal oppasplatform
Nanny Nina is een uit de hand gelopen bijbaan van de tweelingzussen. Op de middelbare school in Delft verdienen ze bij door te babysitten. Eerst, zoals dat zo vaak gaat, bij vrienden van hun ouders. Later, nadat ze briefjes bij winkels in Delft hebben opgehangen, ook op andere adressen.
Al gauw komen ze om in het werk en moeten ze vriendinnen inschakelen om aan alle verzoeken te voldoen. Met hulp van hun vader bouwen ze een eenvoudige website waar ouders een oppas kunnen boeken.
Tijdens de studententijd besluiten ze het professioneler aan te pakken. Ze schrijven zich in 2010 in bij de Kamer van Koophandel onder de naam Oppas Madelief en laten een eigen systeem bouwen door een programmeur, betaald van de inkomsten uit de jaren daarvoor.
Lees meer: Deze tweeling verovert Nederland met hun oppasdienst – nu is Duitsland aan de beurt
Tien jaar later koppelt het bedrijf gescreende oppassers en ouders in 22 steden in Nederland, België, Duitsland en Noorwegen. Vanwege de stap over de grens is naam gewijzigd in Nanny Nina. Met 100.000 euro aan crowdfunding is een kakelvers platform gebouwd, inclusief professionele app. De tweelingzussen willen de “Uber onder de oppascentrales” bouwen en breiden hun dienstverlening uit met een au-pair- en gastouderbureau.
Toch ontbreekt er iets: financiering.
“Het voelt alsof we een sportauto hebben, maar geen benzine om ‘m te rijden”, zegt Jasmijn Kok. “We kunnen gas geven, maar hebben meer funding nodig om te groeien.”
Confettikanon is een knallend succes tijdens de selectieronde
De mail van de makers van Dragons’ Den eind vorig jaar komt op het juiste moment. De zussen voeren dan toevallig de eerste gesprekken met investeerders, dus een pitch ligt er al. Meedoen aan een tv-programma is bovendien een mooie kans om het oppasbedrijf te presenteren aan een groot publiek.
Een formulier, auditievideo en lijst met instructies later (draag geen witte of zwarte kleding!) staan de zussen begin december op een industrieterrein in Hoofddorp voor de selectieronde. Aan deelnemers is gevraagd iets mee te nemen om te laten zien, want dat doet het goed op televisie. Een lastige opgave voor een internetplatform.
De zussen kiezen voor een confettikanon, omdat ze willen “knallen” met hun bedrijf, zoals ze het in hun crowdfundingvideo verwoorden. Ze zijn de laatste pitch van de dag en het is al rond een uur of zeven ‘s avonds.
“De jury schrok zo dat ze van hun stoel afvielen. Ze waren gelijk weer wakker”, grinnikt Jasmijn Kok.
€500.000 voor 14%: hoe realistisch is dat?
Vervolgens is het wachten. En wachten. En wachten. Een spannende periode, omdat de zussen geen idee hebben of hun voorstel realistisch is. Ze vragen een half miljoen euro voor 14 procent van de aandelen in hun bedrijf, zonder te weten wie de investeerders zijn die meedoen aan het programma.
“Als je afleveringen terugkijkt, zie je dat sommige deelnemers worden afgemaakt. Zo van: wie denk je wel niet dat je bent dat je dat bedrag denkt op te halen hier”, zegt Kok.
Vanuit het tv-productiebedrijf krijgen ze weinig sturing. “Het zijn televisiemakers. Ze geven tips over de belichting, je kleding en de presentatie, maar niet over de inhoud van de pitch.”
Twee weken later krijgen ze de uitslag: ze zijn door. Weer een week later zitten ze in de wachtkamer met een ander bedrijf, dit keer voor het echie.
“Een geöliede machine”, noemt Jasmijn Kok de opnamedag. Ze zijn een uur van tevoren opgeroepen, krijgen make-up en zendertjes, doen een kort interview met presentator Sander Schimmelpenninck en wachten dan in een halletje tot het groene lampje gaat branden. Nu moet het gebeuren.
Gedoe met de borden tijdens de pitch
Als ze het ‘hol van de draken’ betreden, weten de zussen wie van de vijf investeerders ze willen overtuigen. Pieter Schoen, oprichter van de Nederlandse Energie Maatschappij, staat boven aan de lijst. “Hij heeft de energiemarkt veranderd. Dat proberen wij ook te doen, maar dan met de kinderbranche”, zegt Jasmijn Kok.
Ze zijn een beetje zenuwachtig, maar trekken het nog goed. “Lyla en ik vinden dit soort dingen altijd wel leuk.”
Toch verloopt de pitch niet vlekkeloos. De zussen hebben A3-borden bij zich met informatie over hun bedrijf, maar die zijn aan beide kanten bedrukt. Dat is tijdens de presentatie ingewikkeld met wisselen, ontdekken ze tijdens de laatste keer oefenen in de gang vlak voor de opnames.
“We zaten ontzettend te klooien met die borden, al is het volgens mij wel een grappig effect geworden”, aldus Kok.
En dat is niet de enige tegenvaller. De bedrijfsnaam Nanny Nina is afgeplakt en mag ook niet genoemd worden tijdens de uitzending. Reclame maken is verboden op de publieke omroep. Dat was juist een van de redenen om mee te doen aan het programma. “Echt goed balen”, herinnert ze zich.
Onderhandelingen over de voorwaarden duren maanden
Na de pitch zijn de zussen nog niet klaar. Vijfenveertig minuten lang vuren de ‘dragons’ vragen op ze af. Drie willen uiteindelijk investeren: avocadokoningin Shawn Harris, Trust-oprichter Michel Perridon en – yes! – Pieter Schoen.
Maar de deal die ze bieden – een belang van 30 procent voor een half miljoen euro – zint Jasmijn en Lyla Kok niet. Toch willen ze niet meteen nee zeggen. Ze gaan akkoord met het idee er later uit te komen.
De onderhandelingen duren vervolgens nog maanden, ook omdat de coronacrisis plotseling uitbreekt. Perridon haakt na overleg af, waarna de zussen met Harris en Ronald van der Heide, de managing director van Pieter Schoens investeringsbedrijf, steggelen over de voorwaarden, bijgestaan door hun accountant en een vriend die bij een investeringsmaatschappij heeft gewerkt.
De verschillende belangen komen tijdens de onderhandelingen naar voren. Kok: “Wij kennen het bedrijf goed. We kijken naar de visie en wat we denken te kunnen bereiken in de toekomst. Investeerders denken echt anders, meer in termen van zekerheid en of de prognoses realistisch zijn."
Kok is dankbaar voor de mensen die hebben geholpen met het doorlezen van alle documenten, “want daar staat een hoop juridisch gebabbel in”. In de eerste overeenkomst die ze onder ogen krijgt, staat bijvoorbeeld dat Nanny Nina een raad van toezicht krijgt waarbij de zussen een derde van het stemrecht overhouden en toestemming moeten vragen voor veel beslissingen in de bedrijfsvoering. Kok: “Dat was voor ons echt een punt. Wij willen zeggenschap houden in ons eigen bedrijf.”
Meedoen aan Dragons' Den is een gek proces
Begin april zijn de partijen eruit. De tweelingzussen verkopen 20 procent van de aandelen tegen 333.333 euro. “Ik vind eigenlijk dat ze er nog 33 cent bij moeten doen om het af te maken”, lacht Kok.
De deal waardeert Nanny Nina op 1,67 miljoen euro, hetzelfde bedrag als het oorspronkelijke voorstel bij de opnames. Maar de zussen houden een groter belang. “Later kunnen we altijd nog meer aandelen verkopen tegen een prijs waar we meer achter staan.”
Het zoeken van financiers via een tv-programma is een gek proces, zegt Kok. “Het is zo moeilijk om van tevoren een beeld van iemand te vormen. Je kent elkaar nauwelijks, maar gaat meteen een heftige samenwerking aan. Dat is spannend.”
Gelukkig pakte dat goed uit. Door mee te doen aan Dragons’ Den heeft Nanny Nina “twee supercoole investeerders” binnengehaald, aldus Kok. Shawn Harris is “slim, warm en redelijk”, terwijl Pieter Schoen “zakelijk en actiegericht” is, “iets waar wij nog van kunnen leren”.
Kok: "Ik heb echt zin om met ze samen te werken."
Lees meer:
- Sytse Sijbrandij wilde eerst niks weten van investeerders, nu is zijn bedrijf GitLab $2,75 miljard waard – dit is zijn verhaal
- Ali Niknam wil alleen superslimme mensen bij Bunq: ‘Wij durven te kiezen voor een bepaalde cultuur’
- Deze econoom verruilde zijn baan bij een startup voor een bestaan als duurzame boer: ‘Ik krijg volop de ruimte om te experimenteren’